Sztuczny raj na Adige to miejsce, w którym czas nie istnieje.

Za pomocą wirtualnej rzeczywistości można przenieść się w dowolny okres historyczny Verony. Być tam i oglądać rzymskie okręty, średniowieczne kamienice, płynące łodzie handlarzy na krótko przed powodzią a nawet samą powódź pochłaniającą miasto. Miejscem, w którym można to przeżyć jest szklany, prawie nierzeczywisty plac łączący oba brzegi rzeki. Delikatna struktura nie zakłóca zabytkowej zabudowy a z podziemnych kawiarni miżna oglądać niczym nie przesłonięty przeciwległy brzeg. Nad głowami siedzących poruszają się ludzie będący w innym wyimaginowanym świecie.

Urbanistyka nawiązuje do przedpowodziowego okresu tego miejsca. Na lewym brzegu rzeki zaprojektowaliśmy hotel na zakończeniu kwartału. Tworzy się w ten sposób pasaż pieszy wpływającej tu kiedyś wody. Przy prawym brzegu znajdują się domy dla turystów nawiązujące do pływających domów flisaków.

verona intermarmorac – III miejsce, verona 1995