Bezpośrednie sąsiedztwo Muzeum Architektury i Panoramy Racławickiej oraz obserwacja sposobu zwiedzania i percepcji sztuki w obu tych budynkach stanowiły genezę idei Muzeum Współczesnego. W Muzeum Architektury odbiór sztuki odbywa się na zasadzie prostej relacji: dzieło – odbiorca.

W Panoramie Racławickiej odbiorca jest otoczony dziełem sztuki z każdej strony.

Zarówno Muzeum Architektury jak i Panorama Racławicka działają w sposób introwertyczny, skrywając sztukę w swoich murach.

Stąd wziął się pomysł, aby nowe muzeum sztukę wystawianą wewnątrz eksponowało również na zewnątrz. Umowne skręcenie „panoramy” umożliwiło wyjście sztuki na zewnątrz budynku.

Bezpośrednie sąsiedztwo Muzeum Architektury i Panoramy Racławickiej oraz obserwacja sposobu zwiedzania i percepcji sztuki w obu tych budynkach stanowiły genezę idei Muzeum Współczesnego. W Muzeum Architektury odbiór sztuki odbywa się na zasadzie prostej relacji: dzieło – odbiorca.

W Panoramie Racławickiej odbiorca jest otoczony dziełem sztuki z każdej strony. 

Zarówno Muzeum Architektury jak i Panorama Racławicka działają w sposób introwertyczny, skrywając sztukę w swoich murach.

Stąd wziął się pomysł, aby nowe muzeum sztukę wystawianą wewnątrz eksponowało również na zewnątrz. Umowne skręcenie „panoramy” umożliwiło wyjście sztuki na zewnątrz budynku.

Kształt działki, założona powierzchnia oraz wysokość budynku wymuszają zabudowywanie kwartału po jego obrysie.

Umowne skręcenie „panoramy” sprawiło, że budynek stanowi transformację klasycznego kwartału.

Uwolniony hol z dwoma wejściami po przeciwległych końcach umożliwia swobodne wniknięcie do budynku i poruszanie się po nim. 

Dyspozycja programu jest konsekwencją „skręcenia” kwartału: otrzymujemy 2 główne bloki funkcjonalne: sale wystawowe oraz funkcje towarzyszące muzeum. Idea oraz dyspozycja programu ściśle wiążą się z kontrastującymi ze sobą materiałami na elewacji: pełną ścianą z systemem fasady medialnej, który przetwarza „sztukę” na zewnątrz budynku i konstrukcją szkieletową z systemem „mlecznego” szklenia.

Kształt działki, założona powierzchnia oraz wysokość budynku wymuszają zabudowywanie kwartału po jego obrysie.

Umowne skręcenie „panoramy” sprawiło, że budynek stanowi transformację klasycznego kwartału.

Uwolniony hol z dwoma wejściami po przeciwległych końcach umożliwia swobodne wniknięcie do budynku i poruszanie się po nim. 

Dyspozycja programu jest konsekwencją „skręcenia” kwartału: otrzymujemy 2 główne bloki funkcjonalne: sale wystawowe oraz funkcje towarzyszące muzeum. Idea oraz dyspozycja programu ściśle wiążą się z kontrastującymi ze sobą materiałami na elewacji: pełną ścianą z systemem fasady medialnej, który przetwarza „sztukę” na zewnątrz budynku i konstrukcją szkieletową z systemem „mlecznego” szklenia.

Kształt działki, założona powierzchnia oraz wysokość budynku wymuszają zabudowywanie kwartału po jego obrysie.

Umowne skręcenie „panoramy” sprawiło, że budynek stanowi transformację klasycznego kwartału.

Uwolniony hol z dwoma wejściami po przeciwległych końcach umożliwia swobodne wniknięcie do budynku i poruszanie się po nim. 

Dyspozycja programu jest konsekwencją „skręcenia” kwartału: otrzymujemy 2 główne bloki funkcjonalne: sale wystawowe oraz funkcje towarzyszące muzeum. Idea oraz dyspozycja programu ściśle wiążą się z kontrastującymi ze sobą materiałami na elewacji: pełną ścianą z systemem fasady medialnej, który przetwarza „sztukę” na zewnątrz budynku i konstrukcją szkieletową z systemem „mlecznego” szklenia.

Kształt działki, założona powierzchnia oraz wysokość budynku wymuszają zabudowywanie kwartału po jego obrysie.

Umowne skręcenie „panoramy” sprawiło, że budynek stanowi transformację klasycznego kwartału.

Uwolniony hol z dwoma wejściami po przeciwległych końcach umożliwia swobodne wniknięcie do budynku i poruszanie się po nim.

Dyspozycja programu jest konsekwencją „skręcenia” kwartału: otrzymujemy 2 główne bloki funkcjonalne: sale wystawowe oraz funkcje towarzyszące muzeum. Idea oraz dyspozycja programu ściśle wiążą się z kontrastującymi ze sobą materiałami na elewacji: pełną ścianą z systemem fasady medialnej, który przetwarza „sztukę” na zewnątrz budynku i konstrukcją szkieletową z systemem „mlecznego” szklenia.

Kształt działki, założona powierzchnia oraz wysokość budynku wymuszają zabudowywanie kwartału po jego obrysie.

Umowne skręcenie „panoramy” sprawiło, że budynek stanowi transformację klasycznego kwartału.

Uwolniony hol z dwoma wejściami po przeciwległych końcach umożliwia swobodne wniknięcie do budynku i poruszanie się po nim. 

Dyspozycja programu jest konsekwencją „skręcenia” kwartału: otrzymujemy 2 główne bloki funkcjonalne: sale wystawowe oraz funkcje towarzyszące muzeum. Idea oraz dyspozycja programu ściśle wiążą się z kontrastującymi ze sobą materiałami na elewacji: pełną ścianą z systemem fasady medialnej, który przetwarza „sztukę” na zewnątrz budynku i konstrukcją szkieletową z systemem „mlecznego” szklenia.