Przed wojną Szczecin był niemiecki, a w miejscu naszego muzeum znajdował się kwartał kamienic. W czasie wojny, w wyniku nalotów kwartał został zniszczony. Po wojnie Szczecin został polskim miastem, a w miejscu dawnego kwartału pojawił się przypadkowy, pusty plac. W grudniu ’70 roku doszło tam do krwawych starć z milicją, w których zginęło 16 osób. Od tego czasu plac stał się symbolem walki o wolność, co upamiętnia ustawiony tam pomnik. Stąd pomysł, żeby w tym miejscu powstało muzeum o najnowszej historii Szczecina. Po drugiej stronie ulicy miała powstać filharmonia autorstwa Estudio Barozzi Veiga. Już wtedy uznaliśmy, że budynek stanie się ikoną, dlatego postanowiliśmy z naszym muzeum zejść na drugi plan. Budynek godzi dwie sprzeczne tradycje: przedwojennego kwartału kamienic i powojennego placu. Tak powstała urbanistyczna hybryda – domyka przestrzeń niczym kwartał, zachowując jednocześnie walory miejskiego placu.

Przed wojną Szczecin był niemiecki, a w miejscu naszego muzeum znajdował się kwartał kamienic. W czasie wojny, w wyniku nalotów kwartał został zniszczony. Po wojnie Szczecin został polskim miastem, a w miejscu dawnego kwartału pojawił się przypadkowy, pusty plac. W grudniu ’70 roku doszło tam do krwawych starć z milicją, w których zginęło 16 osób. Od tego czasu plac stał się symbolem walki o wolność, co upamiętnia ustawiony tam pomnik. Stąd pomysł, żeby w tym miejscu powstało muzeum o najnowszej historii Szczecina. Po drugiej stronie ulicy miała powstać filharmonia autorstwa Estudio Barozzi Veiga. Już wtedy uznaliśmy, że budynek stanie się ikoną, dlatego postanowiliśmy z naszym muzeum zejść na drugi plan. Budynek godzi dwie sprzeczne tradycje: przedwojennego kwartału kamienic i powojennego placu. Tak powstała urbanistyczna hybryda – domyka przestrzeń niczym kwartał, zachowując jednocześnie walory miejskiego placu.

Przed wojną Szczecin był niemiecki, a w miejscu naszego muzeum znajdował się kwartał kamienic. W czasie wojny, w wyniku nalotów kwartał został zniszczony. Po wojnie Szczecin został polskim miastem, a w miejscu dawnego kwartału pojawił się przypadkowy, pusty plac. W grudniu ’70 roku doszło tam do krwawych starć z milicją, w których zginęło 16 osób. Od tego czasu plac stał się symbolem walki o wolność, co upamiętnia ustawiony tam pomnik. Stąd pomysł, żeby w tym miejscu powstało muzeum o najnowszej historii Szczecina. Po drugiej stronie ulicy miała powstać filharmonia autorstwa Estudio Barozzi Veiga. Już wtedy uznaliśmy, że budynek stanie się ikoną, dlatego postanowiliśmy z naszym muzeum zejść na drugi plan. Budynek godzi dwie sprzeczne tradycje: przedwojennego kwartału kamienic i powojennego placu. Tak powstała urbanistyczna hybryda – domyka przestrzeń niczym kwartał, zachowując jednocześnie walory miejskiego placu.

Przed wojną Szczecin był niemiecki, a w miejscu naszego muzeum znajdował się kwartał kamienic. W czasie wojny, w wyniku nalotów kwartał został zniszczony. Po wojnie Szczecin został polskim miastem, a w miejscu dawnego kwartału pojawił się przypadkowy, pusty plac. W grudniu ’70 roku doszło tam do krwawych starć z milicją, w których zginęło 16 osób. Od tego czasu plac stał się symbolem walki o wolność, co upamiętnia ustawiony tam pomnik. Stąd pomysł, żeby w tym miejscu powstało muzeum o najnowszej historii Szczecina. Po drugiej stronie ulicy miała powstać filharmonia autorstwa Estudio Barozzi Veiga. Już wtedy uznaliśmy, że budynek stanie się ikoną, dlatego postanowiliśmy z naszym muzeum zejść na drugi plan. Budynek godzi dwie sprzeczne tradycje: przedwojennego kwartału kamienic i powojennego placu. Tak powstała urbanistyczna hybryda – domyka przestrzeń niczym kwartał, zachowując jednocześnie walory miejskiego placu.

Przed wojną Szczecin był niemiecki, a w miejscu naszego muzeum znajdował się kwartał kamienic. W czasie wojny, w wyniku nalotów kwartał został zniszczony. Po wojnie Szczecin został polskim miastem, a w miejscu dawnego kwartału pojawił się przypadkowy, pusty plac. W grudniu ’70 roku doszło tam do krwawych starć z milicją, w których zginęło 16 osób. Od tego czasu plac stał się symbolem walki o wolność, co upamiętnia ustawiony tam pomnik. Stąd pomysł, żeby w tym miejscu powstało muzeum o najnowszej historii Szczecina. Po drugiej stronie ulicy miała powstać filharmonia autorstwa Estudio Barozzi Veiga. Już wtedy uznaliśmy, że budynek stanie się ikoną, dlatego postanowiliśmy z naszym muzeum zejść na drugi plan. Budynek godzi dwie sprzeczne tradycje: przedwojennego kwartału kamienic i powojennego placu. Tak powstała urbanistyczna hybryda – domyka przestrzeń niczym kwartał, zachowując jednocześnie walory miejskiego placu.

Przed wojną Szczecin był niemiecki, a w miejscu naszego muzeum znajdował się kwartał kamienic. W czasie wojny, w wyniku nalotów kwartał został zniszczony. Po wojnie Szczecin został polskim miastem, a w miejscu dawnego kwartału pojawił się przypadkowy, pusty plac. W grudniu ’70 roku doszło tam do krwawych starć z milicją, w których zginęło 16 osób. Od tego czasu plac stał się symbolem walki o wolność, co upamiętnia ustawiony tam pomnik. Stąd pomysł, żeby w tym miejscu powstało muzeum o najnowszej historii Szczecina. Po drugiej stronie ulicy miała powstać filharmonia autorstwa Estudio Barozzi Veiga. Już wtedy uznaliśmy, że budynek stanie się ikoną, dlatego postanowiliśmy z naszym muzeum zejść na drugi plan. Budynek godzi dwie sprzeczne tradycje: przedwojennego kwartału kamienic i powojennego placu. Tak powstała urbanistyczna hybryda – domyka przestrzeń niczym kwartał, zachowując jednocześnie walory miejskiego placu.

Przed wojną Szczecin był niemiecki, a w miejscu naszego muzeum znajdował się kwartał kamienic. W czasie wojny, w wyniku nalotów kwartał został zniszczony. Po wojnie Szczecin został polskim miastem, a w miejscu dawnego kwartału pojawił się przypadkowy, pusty plac. W grudniu ’70 roku doszło tam do krwawych starć z milicją, w których zginęło 16 osób. Od tego czasu plac stał się symbolem walki o wolność, co upamiętnia ustawiony tam pomnik. Stąd pomysł, żeby w tym miejscu powstało muzeum o najnowszej historii Szczecina. Po drugiej stronie ulicy miała powstać filharmonia autorstwa Estudio Barozzi Veiga. Już wtedy uznaliśmy, że budynek stanie się ikoną, dlatego postanowiliśmy z naszym muzeum zejść na drugi plan. Budynek godzi dwie sprzeczne tradycje: przedwojennego kwartału kamienic i powojennego placu. Tak powstała urbanistyczna hybryda – domyka przestrzeń niczym kwartał, zachowując jednocześnie walory miejskiego placu.

Przed filharmonią i kościołem potrzebowaliśmy przedpola, więc pozostaliśmy na poziomie istniejącego placu. Dawny kwartał zaznacza się w przeciwnych narożach jako łagodne wypiętrzenia placu. Jedno mieści muzeum, drugie stanowi wzniesienie chroniące plac przed ruchliwą ulicą. W efekcie powstała amfiteatralna przestrzeń placu. By uzyskać jednorodny, monolityczny charakter całego założenia, przypisaliśmy mu jeden materiał – beton, a jego podziały na placu przechodzą w podziały elewacji.

Przed filharmonią i kościołem potrzebowaliśmy przedpola, więc pozostaliśmy na poziomie istniejącego placu. Dawny kwartał zaznacza się w przeciwnych narożach jako łagodne wypiętrzenia placu. Jedno mieści muzeum, drugie stanowi wzniesienie chroniące plac przed ruchliwą ulicą. W efekcie powstała amfiteatralna przestrzeń placu. By uzyskać jednorodny, monolityczny charakter całego założenia, przypisaliśmy mu jeden materiał – beton, a jego podziały na placu przechodzą w podziały elewacji.

Zakres opracowania konkursowego nie obejmował całego placu, jednak postanowiliśmy go złamać, by dać miastu wartość dodaną w postaci przestrzeni dającej nowe możliwości. Obrys muzeum pod placem wynika z zakresu opracowania. Parter jest głównie strefą wejściową, podziemie ekspozycją.

Zakres opracowania konkursowego nie obejmował całego placu, jednak postanowiliśmy go złamać, by dać miastu wartość dodaną w postaci przestrzeni dającej nowe możliwości. Obrys muzeum pod placem wynika z zakresu opracowania. Parter jest głównie strefą wejściową, podziemie ekspozycją.

Zakres opracowania konkursowego nie obejmował całego placu, jednak postanowiliśmy go złamać, by dać miastu wartość dodaną w postaci przestrzeni dającej nowe możliwości. Obrys muzeum pod placem wynika z zakresu opracowania. Parter jest głównie strefą wejściową, podziemie ekspozycją.

Zejście do części ekspozycyjnej to granica dwóch światów, gdyż całe podziemie jest czarne. Pomysł ten pojawił się już w trakcie realizacji, gdy okazało się, że to nie my będziemy projektować ekspozycję. Obawialiśmy się nachalnej scenografii udającej przeszłość, dlatego w ten sposób postanowiliśmy się od tego odciąć. Jednak autorzy projektu poprosili nas o konsultacje i wtedy rozpoczęła się współpraca. W jej efekcie odrzuciliśmy scenografię i zastąpiliśmy ją sztuką. W ten sposób muzeum historyczne stało się jednocześnie muzeum sztuki.

Zejście do części ekspozycyjnej to granica dwóch światów, gdyż całe podziemie jest czarne. Pomysł ten pojawił się już w trakcie realizacji, gdy okazało się, że to nie my będziemy projektować ekspozycję. Obawialiśmy się nachalnej scenografii udającej przeszłość, dlatego w ten sposób postanowiliśmy się od tego odciąć. Jednak autorzy projektu poprosili nas o konsultacje i wtedy rozpoczęła się współpraca. W jej efekcie odrzuciliśmy scenografię i zastąpiliśmy ją sztuką. W ten sposób muzeum historyczne stało się jednocześnie muzeum sztuki.

Mimo zakazu, przeforsowaliśmy gładką posadzkę, po której da się jeździć i uprawiać sport, dlatego gdy muzeum jest zamknięte, życie na placu toczy się dalej. Plac zachował swój wymiar symboliczny, nadal jest to miejsce uroczystości rocznicowych. Władze miasta zaczęły wykorzystywać pochyłą płaszczyznę placu na koncerty i projekcje kina letniego. Szczecinianie zrozumieli, że to ich plac miejski i gromadzą się na nim, by wspólnie świętować, manifestować i wyrażać swoje poglądy.

Mimo zakazu, przeforsowaliśmy gładką posadzkę, po której da się jeździć i uprawiać sport, dlatego gdy muzeum jest zamknięte, życie na placu toczy się dalej. Plac zachował swój wymiar symboliczny, nadal jest to miejsce uroczystości rocznicowych. Władze miasta zaczęły wykorzystywać pochyłą płaszczyznę placu na koncerty i projekcje kina letniego. Szczecinianie zrozumieli, że to ich plac miejski i gromadzą się na nim, by wspólnie świętować, manifestować i wyrażać swoje poglądy.

Mimo zakazu, przeforsowaliśmy gładką posadzkę, po której da się jeździć i uprawiać sport, dlatego gdy muzeum jest zamknięte, życie na placu toczy się dalej. Plac zachował swój wymiar symboliczny, nadal jest to miejsce uroczystości rocznicowych. Władze miasta zaczęły wykorzystywać pochyłą płaszczyznę placu na koncerty i projekcje kina letniego. Szczecinianie zrozumieli, że to ich plac miejski i gromadzą się na nim, by wspólnie świętować, manifestować i wyrażać swoje poglądy.

Mimo zakazu, przeforsowaliśmy gładką posadzkę, po której da się jeździć i uprawiać sport, dlatego gdy muzeum jest zamknięte, życie na placu toczy się dalej. Plac zachował swój wymiar symboliczny, nadal jest to miejsce uroczystości rocznicowych. Władze miasta zaczęły wykorzystywać pochyłą płaszczyznę placu na koncerty i projekcje kina letniego. Szczecinianie zrozumieli, że to ich plac miejski i gromadzą się na nim, by wspólnie świętować, manifestować i wyrażać swoje poglądy.